Afscheid

2018 was voor mij een fantastisch jaar. De drukte op het werk, gecombineerd met de vele tripjes door het hele land en de vele ervaringen die ik heb opgedaan, maakten dat het jaar voorbij is gevlogen. 

Het werk zit erop. Van de 10 Surinaamse juristen die mijn collega en ik hebben opgeleid, zijn er 2 afgevallen. 8 zijn er dus overgebleven, een score waar ik best een beetje trots op ben. Vlak voor de kerst was er voor ons nog een afscheidsborrel georganiseerd. Collega’s, de juristen die we hebben opgeleid en de president van het Hof waren aanwezig. Bij de borrel hebben we enkele afscheidscadeaus ontvangen hebben we nog een afscheidswoord gehouden.

En toen stonden de feestdagen voor de deur. Ik wist eerlijk gezegd niet zo goed wat ik van de kerst in Suriname moest verwachten. Kerst in de tropen is immers iets anders dan in het winterse Nederland. Ik vond het ook een vreemde maar vooral grappige gewaarwording om in het tropische Paramaribo kerstbomen met ‘besneeuwde’ takken en sneeuwpoppen te zien staan en kerstafbeeldingen te zien waarop winterse omstandigheden stonden afgebeeld.

Hoewel ik niet gelovig ben, heb ik op Kerstavond de Kerstmis in de Basiliek van Paramaribo bijgewoond, om op die manier in de kerststemming te komen. Eerste Kerstdag heb ik doorgebracht bij de verhuurder van ons huis gevierd, samen met zijn familie. Dit werd gevierd in de tuin met - uiteraard - veel en lekker eten. Het typische kerstgevoel dat ik in Nederland heb, maakte plaats voor een barbecuegevoel op een zwoele zomeravond. Het was supergezellig. Tweede Kerstdag zijn we uit eten geweest.

Surinamers vieren de jaarwisseling (‘Owru Yari’) uitbundig, en daar beginnen ze ruim van tevoren al mee. Tussen kerst en Oud en Nieuw waren er de nodige festiviteiten in de stad en op 30 december was er al een ‘pre-Owru Yari streetparty’ bij een bekende uitgaansgelegenheid. Op 31 december barstte Owru Yari echt goed los. Anders dan in de meeste andere landen in de wereld, is het in Suriname op Oudejaarsdag al vanaf ’s morgens feest in de binnenstad. In de mensenmassa werd regelmatig ruimte gemaakt om een ‘pagara’ (duizendklapper) af te steken, afgewisseld door een muziekband die zich dansend een weg door de menigte baant. Heel de dag is het feest, maar gek genoeg gaan de Surinamers voor het belangrijkste moment naar huis; klokslag twaalf uur zijn de meeste Surinamers thuis te vinden om de jaarwisseling met vrienden en familie te vieren. En de dag erop? Iedereen uitgefeest? De rommel opruimen? De kater uitslapen? Nee hoor, in Suriname gaan ze nog even door. Op de avond van 1 januari was er wéér een ‘New Year’s Party’. Het nieuwe jaar kan hier niet vaak genoeg gevierd worden. 

Na de feestdagen vertoonde ik wat struisvogelgedrag. Het einde van mijn Surinaamse avontuur was nabij, maar het verblijf in de regio heb ik iets verlengd door mijn retourticket om te boeken en van een vakantie op Curaçao te genieten. Ik heb enkele hotspots van dit mooie en zonovergoten eiland bezocht (waaronder de beklimming van de Christoffelberg) en ik heb genoten van iets dat Suriname niét heeft: strand!

Het moment dat ik vanuit Curaçao weer terugkeerde naar Suriname stemde mij enigszins droevig. Ik wist dat nu écht mijn laatste dagen in Suriname voor de deur stonden. Ik heb van deze dagen gebruik gemaakt om van het land en van alle mensen die ik hier heb ontmoet afscheid te nemen. Verder heb ik nog een helikoptervlucht gemaakt boven Paramaribo, de stad waar ik het afgelopen jaar zo fijn heb mogen wonen. De laatste dagen in Suriname vielen mij zwaar.    

Het is niet te bevatten wat het afgelopen jaar met mij heeft gedaan. Hoe ik een jaar geleden voor het eerst de vacature voor Suriname langs zag komen. Het enthousiasme dat ik voelde toen ik solliciteerde, de euforie die zich van mij meester maakte toen ik hoorde dat ik daadwerkelijk was geselecteerd om naar Suriname te worden uitgezonden. En uiteraard de spanning, twijfel en onzekerheid voor al het onbekende dat mij toen nog te wachten stond. En nu, een jaar later, heb ik de tijd van mijn leven gehad. De afgelopen 10 maanden waren met afstand de allermooiste maanden van mijn leven. Hoewel ik er naar uitkijk om mijn familie, vrienden en collega’s weer te zien, zie ik er tegenop om terug te keren naar Nederland. Het zal ongelooflijk wennen worden; ik zal moeten afkicken van het tropische leven waar ik het afgelopen jaar zo intens van heb genoten.

Suriname, ik ga je onbeschrijflijk veel missen…

Odi odi!